محتاج یاری و کمک

چقدر هوا خوبه واسه رفتن . واسه پر کشیدن و نموندن.
.
چه به مثل یک عقاب پر کشید و مرا به آسمان برد. چه مثل مسیح زندگی بخشید به جسم پریا . چه مثل یک روح آتش به جان دشمنانم ریخت چه مثل حسین همیشه زنده بود اما مظلوم .
و چه مثل بودا و زرتشت معصوم . هرچه بود در یک کلام خدا بود و دستی شد به مانند چتر و آرام بر روی سرم سایه افکند .
من هنوز هم سایه سنگینی این دست شفا را حس میکنم و چقدر بزرگوار است حتی در برابر شیطان چه رسد به بندگانش . خدایا تو میتوانی هرچه باشی و این ما بندگان ناچیزت هستیم که هیچی نیستیم اما مغرورانه خود را اشرف مخلوقات تو میخوانیم . در حالی که تنها موجوداتی که حیاط دنیا را به خطر انداخته همین ما هستیم .
خدا من چگونه میتوانم به بندگانت این را بگویم . آخر شرمم میاید من هم مثل خیلیها بودم . که نه این دنیا را ونه خدا را شناخته بودند.
اما سعادت نصیبم شد و من با معبود خود دیدار کردم و چقدر شیرین و دلچسب بود این دیدار که هر آن میخواهم به نزد معبودم بر گردم .
افسوس که مرا برگذیده و هر وقت زمانش برسد خودش مرا میخواند .
از اینکه من انتخاب شده ام بسیار خوشحالم . اما هیچ وقت فکر نمیکردم رسیدن به معبود و خالق اینقدر مشگل و عذاب آ‌ور باشد . من در این راه خیلی از عزیزترین کسانم را فدا کرده ام یا عذاب داده ام ‌.
این راهی است که من بهش ایمان دارم .
وقتی تمام روح و فرشتگان به یاریم آمده اند چگونه من ذره ای شک به خود راه بدهم.
آری سخت است اما شدنیست .
حسین به یاری شما محتاج است .

دوست واقعی...